سال هزار و سیصد و هفتادو عشق......
چهارشنبه 5 آبانماه سال 1389 04:53
سلام اول و اندوهانی که از ترک خانه ی قدیم باید با من باشد اما اینجا و هرجا را دوست دارم و شادم....به رغم مدعیانی که........... چون بهاری ترین بهانه ی بهار با من است غر ض عر ض سلامی است دوباره ازین خانه ی جدید و بهانه ای برای همکلامی های بعد آخرین غزل سروده و آخرین شعر که به یادبود در خانه پیشین همین امشب نوشتم...اینجا...